Bakıcı seçme tüyoları
Anne olmayı heyecanla bekliyorsunuz. Bebeğinizin doğumundan bir süreye kadar sürekli onunla birlikte olursanız. Peki ya sonrası? Çalışan bir anneyi en çok düşündüren konulardan biri… Bakıcı seçimi. Annenin doğum öncesi hayatına geri dönmesi ve çocuğunu bir bakıcıya emanet etmesi karmaşık duygular yaşamasına neden olabiliyor. Bakıcılık, anneyi bir yandan suçluluk duygusuna iterken, diğer yandan da yaşamını sürdürebilmek için seçim yapmak durumunda bırakıyor. Bakıcılık seçimi ve annenin işe dönüş sürecinin nasıl doğru yönetilebileceğinin ipuçları...
Anne nasıl hissediyor?
Çalışma temposuna alışık bazı anneler gebelik ve doğum nedeniyle işinden ve sosyal yaşantısından uzak kaldığında evde kendilerini huzursuz hissedebiliyor. Bu dönemde anne özgüven eksikliği, yetersizlik hissi, kendini arkadaşları ile kıyaslaması, yorgunluk ve hiç dinlenememe gibi olumsuz duygular içine girebiliyor. Bu noktada iş ve sosyal hayatına dönmek anneyi mutlu edebiliyor. Ancak annenin vermek zorunda kaldığı bu karar onu karmaşık duygular içine sokabiliyor. Anneyi zorlayan bir diğer önemli karar ise ‘doğru bakıcının seçimi’ oluyor.
Annenin içi böyle rahatlıyor
Çocuğunuzu emanet edeceğiniz bakıcıyı belirlerken, onun eğitimi, çocuk psikolojisi ve gelişimi hakkındaki bilgileri, iş tecrübesi olup olmadığı, daha önce baktığı çocukların yaş aralıkları, kriz yönetimi, iletişim becerileri ve referansları yardımcı oluyor. Bakıcının seçiminden sonra en önemli adım, çocuğun bakıcıyla anlaşabilmesi. Annelerin içini rahatlatacak çözümü ise şu olabiliyor: Öncelikle, annenin gözetiminde, çocuk ve bakıcısı bir araya getirilerek ilişkilerini incelemek gerekiyor. Bu sayede anne, bakıcının çocuğuna temel ihtiyacı olan sevgi, ilgi, ihtiyaçlarının karşılandığından, anlaşıldığından ve ikisi arasında sıcak, güvenli ve tutarlı bir ilişki olduğundan emin olacaktır. Böylelikle kendini çok daha rahat hissedecek ve gönül rahatlığı ile iş hayatına da, sosyal hayatına da konsantre olabilecektir.
Bakıcı yardımı ne zaman alınmalı?
Çocuğun büyüme sürecinde özellikle güven duygusunun geliştiği 0-2 yaş dönemine dikkat edilmesi gerekiyor. Özellikle bu yaş aralığında çocukların annelerine ihtiyaçları oluyor. Özellikle ilk 12 ay anne ve çocuğun uzun süreli ayrılık yaşaması psikolojik olarak sakıncalı olabiliyor. 0-2 yaş aralığında çocuğun bakıcıya emanet edilmesi gerekiyorsa da sürece hazırlıklı olarak yaşanabilecek olumsuzlukların önüne geçilebiliyor.
İki hafta birlikte zaman geçirin
Bakıcı ile birlikte çalışmadan en az iki hafta önce çocuğun bu sürece hazırlanması gerekiyor. Anne olarak çocuğunuza, ihtiyaçları olan güveni ve asla terk edilmeyecekleri duygusunu vermeyi unutmayın. Geçiş sürecinin yavaş ve yumuşak olması için bakıcıya bebeğinizi birden bırakmak yerine birlikte zaman geçirin, bebeğinizin eve gelen yetişkine sizin güvendiğinizi görmesine fırsat verin.
Çocuğunuzun bakıcısını kıskanmayın
Çocuğunu başka birine emanet eden anneler bir süre sonra kıskançlık duygusuna kapılıyor. Öncelikle bebeğinizin sizin bebeğiniz olduğunu, onun kurduğu en önemli ve güçlü bağın sizinle kurduğu bağ olduğunu unutmayın. Çocuğunuzun bakıcısı ile kuracağı ilişkiyi kıskanmayın. Bunun profesyonel bir ilişki olduğunu unutmayın. Böylece olumlu/olumsuz aşırı duygu durumunuzu kontrol altında tutabilirsiniz. Önceliklerinizi belirleyin. Sizin öncelikleriniz bakıcınızın da önceliği olur ve siz kendinizi daha güvende hissedersiniz. Yolunda gitmeyen herhangi bir durum gördüğünüzde en baştan konuşun, zaman kaybetmeyin ve müdahale edin.
Sık sık bakıcı değiştirmemeye özen gösterin
Çocuk bakımında destek alınsa bile, çocuğun sağlıklı gelişimi için ebeveynlerin çocukla kaliteli zaman geçirmesi gerekiyor. Anne ve bebek arasında kurulacak sağlıklı ilişki bebeğin temel güven duygusunun gelişmesini sağlıyor. Ancak sağlanan bu duygunun kalitesi ve sürekliliği için sık bakıcı değiştirmemek gerekiyor. Sık bakıcı değiştirme, özellikle yaşamın ilk iki yılında çocuklarda ‘güvensiz bağlanma’ denilen duruma neden olabiliyor. Bu çocuklar, büyüdüklerinde sağlıklı ilişkiler kurmakta zorluk çekebiliyor. Çocuk 2,5-3 yaşına geldiğinde ise artık sosyalleşme çağındadır. Anne ve babadan uygun bir şekilde ayrı kalabilmeyi bu yaşta öğreniyor. Bu nedenle de bu yaş kreşe başlamak için uygun bir yaş olarak görülüyor.
